https://news39times.com/-ը գրում է․Այս հղի աղջկան ես նկատեցի կայարանում ուրբաթ օրը, երբ գնում էի ամառանոց: Կողքին փոքրիկ պայուսակ կար դրված:Երբ ես վերադարձա կիրակի երեկոյան, կրկին տեսա այդ նույն աղջկան գրեթե նույն տեղում։ Նրա դեմքը տանջված էր,աչքերը արցունքներով լի էին, նույն հագուստով էր, նույն պայուսակը ձեռքին էր, ինձ դա կասկածելի թվաց։ Ես նստեցի նրա կողքին և խոսեցի նրա հետ: Պարզվեց, որ նրան քաղաքացիական ամուսինն է տնից վռնդել: Ամուսինը ալկո հոլիկ է, իսկ աղջիկը ոչ մի հարազատ չունի:Այդպես նա մնացել էր դրսում:Ես տաքսի կանչեցի և նրա հետ գնացինք իմ տուն։ Ես մենակ եմ ապրում, վաղուց այրիացել եմ, իսկ երեխաներս հեռացել են ։ Բնակարանս մեծ է:
Ես կերակրեցի Կատյային, բոլոր խոսակցությունները մենք հետաձգեցինք առավոտյան:Հաջորդ օրը նախաճաշից հետո Կատյան ինձ պատմեց իր կյանքի պատմությունը: Ես ասացի, որ նա կարող է հանգիստ ապրել իմ տանը մինչև իր գործերը կկարգավորվի:Վարդուհին ծնեց գեղեցիկ և խոշոր աչքերով աղջիկ: Նա նրան Լուսինե անվանեց,քանի որ շատ էր սիրում այդ անունը: Քանի որ Վարդուհին նյարդային վիճակում էր և չէր կարողանում կերակրել երեխային, ես մնացի երեխայի մոտ, իսկ նա սկսեց աշխատել:
Ես իմ ծանոթների միջոցով նրան աշխատանքի տեղավորեցի գործարանում որպես կրտսեր մասնագետ: Նա շատ լավ էր աշխատում: Երկու տարի անց մի օր Կատյան ինձ ասաց. – Տիկին Արմինե, չգիտեմ ինչ անել , մեր բաժնի ղեկավար Արթուրը, վաղուցվանից ուշադրություն է դարձնում ինձ, իսկ այսօր ընդհանրապես սեր խոստովանեց և ամուսնության առաջարկ արեց:
– Քեզ նա դուր է գալիս: – Դուր է գալիս, բայց վախենում եմ նորից սխալվեմ։ -Իսկ դու մի վախեցիր, դու մենակ չես այս կյանքում, ես քեզ հետ եմ։ Նա գրկեց ինձ և լաց եղավ: Երկու ամիս անց մենք հարսանիք արեցինք,ես իմ աղջիկներին հանձնեցի ապահով ձեռքեր: Վարդուհին միշտ կապը պահում է ինձ հետ, ամեն օր զանգահարում է, իսկ ազատ օրերին փոքրիկի հետ այցելում է ինձ: Մարդիկ մի վախեցեք բարություն անել: Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ https://news39times.com/-ը։